درگذشت اندوه بار همکار فرهنگیمان را به خانواده ایشان وبه تمام اقشار فرهنگی و فرهنگ دوست سرزمینم ایران تسلیت عرض میکنم.هنر معلمی سخت ترین کاری است که از هر کسی ساخته نیست و بنده متاسفم برای کسانی که در تربیت و ایجاد ارتباط صحیح و موثر با فرزند خود درمانده و ناتوانند و براحتی به خود اجازه می دهند در مورد نوع عملکرد معلمان نظر بدهند. بسیاری از معلمان این سرزمین از جمله اینجانب با توجه به اینکه امکان رفتن در مشاغل و پست های دیگر را داشتیم با همه وجود با عشق و علاقه معلمی را انتخاب کردیم چون محصول معلم ساختن انسان های بزرگ و مفید برای جامعه است.معلم معمار تعلیم و تربیت کشور است.بیشترین نقش در ساختار فرهنگی کشور بر عهده معلمان است.اما افسوس که عملا کمترین توجه واحترام برای معلمان است.اگر از سوی تمام مسئولین و اقشار جامعه و خانواده ها و تمام ر سانه ها توجه لازم به فرهنگیان حداقل در احترام گذاشتن بشود آنوقت آن نوجوان معلم خود رابیش از پدرش دوست می دارد و هرگز به خود اجازه نمی دهد به هر دلیل به معلمش توهین کند چه برسد به اینکه با عمل وحشیانه ی خود با چاقو گلوی معلم خود را پاره کند بلکه بااحترام در مقابل معلم خود زانو زده و دست وی را می بوسد.به امید روزی که تمام خانواده ها و مسئولین و اقشار و رسانه های جامعه عملا این حقیقت بزرگ را در یابند و به آن جامه عمل بپوشند. بنده مجددا اصالتا از سوی خودم و نیابتا از سوی تمام اعضای هیئت ن والقلم وما یسطرون مصبیت وارده را به خانواده محترمش و تمام فرهنگیان کشور
تسلیت می گویم